Views

zondag 3 juni 2012

Toch nog een mooi voorjaar!

Tsja, waar moet ik beginnen. Het is al een tijdje geleden dat ik hier een bericht heb geplaatst. Dit bericht zal ik bijna volledig aan de Amstel Gold Race wijden. In april heb ik deze gefietst en ik kan mededelen dat ik de 250 kilometer heb uit gefietst! Ik ging er samen met mijn neefje heen, die 5 jaar jonger is dan ik, maar ook een prima fietser. We gingen de vrijdags heen en vertrokken de zondags weer richting het noorden.

Vrijdag rond 11 uur kwamen we aan in Heerenveen, om daar mijn neefje op te pikken, aangezien zijn ouders later op de middag richting het zuiden zouden vertrekken. Na een lange rit kwamen we aan in Limburg en besloten Jorn en ik ons direct in te schrijven. We vertrokken op het fietsje naar Valkenburg, wat zo'n kleine 3 kilometer fietsen was. Uiteraard zijn we de Cauberg even op geknald, maar voor de rest hebben we natuurlijk rustig aan gedaan met het oog op de volgende dag. Eenmaal weer terug op de camping was de rest van de familie er ook. Naar dat we 's avonds hadden gegeten, besloten Jorn en ik nog even een paar biertjes te nuttigen in het restaurant op de camping. Rond 12 uur gingen we plat, helaas duurde het nog 3 uren voordat we sliepen, aangezien mijn oom gigantisch lag te snurken..

5 uur ging het wekkertje op zaterdag en na wat op gebakte macaroni te hebben gegeten gingen we in het donker richting Valkenburg. We stonden rond voor half 7 bij de start, dus we konden het startsein nog live meemaken! Eenmaal vertrokken kwamen we al snel de eerste paar heuvels tegen, maar dezen werden  redelijk gemakkelijk betreden. Na zo'n 90km kwam de eerste echte test, namelijk de Fromberg. Ik kon wel merken (eerdere klimmetjes ook al) dat Jorn betere benen heeft als ik, maar ik kwam zelf ook prima omhoog vergeleken met de rest van de tourrijders! Na zo'n 110 kilometer maakte ik de opmerking 'als het zo doorgaat, halen we het gemakkelijk'. Dat had ik beter af kunnen kloppen, want 10 kilometer verderop kregen we het beide moeilijk. Gezien de drukte rondom het parcours, stond de rest van de familie pas rond de 170e kilometer langs de kant, na de afdaling van de Camerig. Hier kreeg ik het ook voor het eerst echt moeilijk. De Camerig is een lange klim, wat normaal 1 van mijn sterkste punten is. Helaas niet deze dag, Jorn fietste me volledig uit het wiel en mijn benen leken in de fik te staan! Echter heb ik geen moment aan opgeven gedacht en nadat we even met de familieleden te hebben gesproken, gingen we weer met nieuwe energie op pad.

Helaas voor mij volgde als snel de volgende lange klim, namelijk de klim naar het Drielandenpunt. Ook hier had ik het weer erg zwaar, vergeleken met Jorn. Hij was wederom ruim voor mij boven, ook al had ik nog best een aardig tempo. Eenmaal boven de 200 kilometer te zijn gekomen, stond ons nog een hel te wachten. Met de Eyserbosweg, de Keutenberg en de Cauberg in het verschiet, begon het tot overmate van ramp ook nog te regenen. En niet gewoon wat mieserige regen, nee het begon te spoelen!

Toen we de Eyserbosweg zagen opdoemen, werd ik aardig nerveus. Ik wist wel dat als ik deze goed zou opfietsen, uitfietsen eigenlijk niet meer uit kon blijven. Jorn en ik kwamen de Eyserbosweg goed over. Helaas werd het erg koud en natter en natter. We besloten om gewoon door te fietsen, daar waar veel andere fietsers onder viaducten en dergelijke gingen schuilen. De volgende hindernis was de Keutenberg, de steilste heuvel van Nederland. Daar waar veel mensen omhoog liepen, blijven Jorn en ik netjes in het zadel zitten en ik merkte dat ook bij Jorn de beentjes zeer deden, aangezien ik de laatste 50 kilometer niets meer voor het onderdeed bergop. De Keutenberg was zwaar, maar we waren er overheen gekomen.

Nu wachtte alleen de Cauberg nog en ook deze verteerden we goed. Zelfs een klein sprintje naar de finish konden we er nog uitpersen! We doken snel de tent in boven op de Cauberg, maar echt warm zouden we het niet weer krijgen. Na een patatje, moesten we nog terug fietsen naar de camping, wat ook absoluut geen pretje was! Na een heerlijke douche en maaltijd in het restaurant, lagen we om 22:00 al plat, finaal gesloopt.

Al met al, een prachtig weekendje gehad!